روزنامه جمهوری اسلامی: کدام حجت آقای رئیس جمهور؟ - ساری فان

نکته قابل تأمل در جلسه دیروز این بود که رئیس جمهور رئیسی در این جلسه با تأکید بر اینکه توصیه افراد در معرفی وزرا مؤثر نیست، اضافه نمود: من تا حجتی بین خود و خدا نداشته باشم اگر همه هم جمع شوند کسی را معرفی نمی کنم، باید آن فرد شایستگی لازم را احراز نموده باشد.

علت اینکه این سخن رئیس جمهور را قابل تأمل می دانیم اینست که باید روشن گردد نوع حجت موردنظر ایشان که بین خود و خدا برای معرفی وزیر پیدا نموده چگونه بوده است. اینکه 140 نفر از نمایندگان مجلسی که با دولت همسو هستند به این وزیر پیشنهادی رأی نداده اند، برترین نشانه بر اینست که وی برای این مسئولیت مناسب نبوده.

علاوه بر این، بسیاری از مسئولان آموزش و پرورش و کسانی که در این رشته عمر خود را گذاشته اند قبل از جلسه مجلس بارها نظر منفی خود را اعلام کردند. این صاحبنظران و نمایندگان مجلس قطعاً مسئله ای با شخص وزیر پیشنهادی و دولت و رئیس جمهور نداشته و ندارند و صرفاً به علت اینکه می خواهند آموزش و پرورش صاحب وزیری متناسب با این مسئولیت مهم گردد این نظرها را داده اند.

بنابراین، ضروری است آقای رئیس جمهور در مقدماتی که منجر به پیدایش حجت میان ایشان و خدا می گردد، تجدیدنظر اساسی نمایند.

واقعیت اینست که افراد واجد صلاحیت برای تصدی وزارت آموزش و پرورش با ویژگی هائی که در روزهای گذشته بارها تذکر داده شده، وجود دارند، ولی متأسفانه کسانی که مسئولیت تصمیم سازی برای آقای رئیس جمهور را برعهده دارند و مقدمات حجت تمام شدن را برای ایشان فراهم می نمایند به سراغ آن افراد نمی فرایند.

وزیر آموزش و پرورش باید از خود آموزش و پرورش باشد، مراحل مختلف از معلمی تا مدیریت های کلان را طی نموده باشد، عالم باشد، از دیدگاه و مشی و نگرش تربیتی و راهبردی برخوردار باشد، سازمان و فرهنگ آموزش و پرورش را بشناسد و نزد آموزش و پرورشی ها محبوبیت داشته باشد.

آقای رئیس جمهور اگر سراغ چنین افرادی برود قطعاً می تواند به بی سروسامانی وزارت آموزش و پرورش خاتمه بدهد و اگر باز هم مثل دو مورد گذشته افرادی را پیشنهاد بدهد که واجد این ویژگی ها نباشند، حتی اگر صد بار هم حجت برایشان تمام شده باشد، هیچ دردی از آموزش و پرورش درمان نخواهد شد. آموزش و پرورش نباید سیاسی باشد. این وزارتخانه را باید به فردی صاحب اندیشه، مدیر و مستقل سپرد.