کتاب من زنده ام بخش های مختلف با توجه به مضمون مدنظر فیلم در اختیار فیلم نامه نویس قرار می دهد - ساری فان

در ابتدای جلسه، امیررضا نوری پرتو ضمن خوش آمد گویی به حاضرین در جلسه، به توضیح مختصری از رمان من زنده ام پرداخت و همچنین نویسنده این اثر را به حاضرین معرفی کرد.

سپس معصومه آباد در پاسخ به این سؤال که هدف از انگیزه نگارش این اثر چه بوده است، گفت: ما باید برای نسل های حاضر این خاطرات را بنویسیم. اگر این خاطرات نوشته نگردد، انگار اصلأ این اتفاقات نیفتاده است؛ من فکر می کردم این جریانات فقط برای من است، اما وقتی این بار را با مردم تقسیم کردم به تعداد خوانندگان، مردم با من همراهی می کرند و شریک درد و رنج من بودند.

آباد نیز در رابطه با تأخیر سه دهه ای که برای نوشتن این کتاب پیش آمد، اضافه کرد: ابتدا فکر می کردم این خاطرات شخصی هستند و بعد متوجه شدم این خاطرات فقط برای من نیست و احساس کردم این خاطرات باید به مردم گفته گردد و اگر از زبان من گفته نگردد، ممکن است بعد از من افرادی این خاطرات را بیان نمایند و با شک و شبهه مردم روبرو شوند.

وی در ادامه اعلام نمود: با این که این خاطرات 30 سال بعد نوشته شده ولی من تمام اسامی و مکان ها را به قدری خوب به یاد دارم که انگار این خاطرات برای چند ماه پیش است.

نویسنده این اثر در پاسخ به این سؤال که اگر قرار باشد یک نمایشنامه نویس یا فیلمنامه نویس بخواهد از کتاب من زنده ام اقتباس کند، شما چه کمکی می کنید؟ گفت: در اقتباس یک کتاب قطعأ نمی گردد از تمام متن کتاب اقتباس گردد و شاید فقط کلیاتی از آن مورد استفاده قرار گیرد؛ کتاب من زنده ام بخش های مختلفی دارد که بستگی به توانمندی فیلنامه نویس و این که با چه دیدی نگاهش می نماید و یا می خواهد فیلم را با چه مضمون بسازد می تواند سراغ چند بخش خاص برود و بقیه را اقتباس نکند.

در اواسط این نشست نیز، نوری پرتو بخش هایی از کتاب من زنده ام را که مایه های دراماتیک داشت برای حاضران قرائت کرد.

شکوفه ماسوری نیز، در بیان موانعی که بر سر راه اقتباس از کتاب من زنده ام وجود دارد، اذعان کرد: در شخصیت پردازی همه شخصیت ها به جز دشمنان بیش از حد شخصیت عاری از صفات بد دارند؛ ما برای اقتباس دراماتیک علاوه برسفیدی شخصیت ها به لکه های سیاه هم احتیاج داریم.

نویسنده کتاب من زنده ام در رابطه با رگه های انسانیت موجود در جبهه دشمن اعلام نمود: چون زندان فضای امنیتی داشت، گزینش زندانبانان جوری نبود که با ما مراودت داشته باشند؛ ولی با تمام گزینش های سختگیرانه بازهم افرادی بودند که مراقبت از ما را به صورت انسان محبت آمیز انجام می دادند.

در سرانجام، با پیشنهاد ماسوری مبنی بر تغییر شکل بیوگرافی کتاب به سمت یک رمان قابل اقتباس، نشست به سرانجام رسید و به تمامی سؤالات علاقه مندان در این حوزه پاسخ داده شد.