نقدی بر سیاست های نوسازی دهه 80 ، محلات شهری چگونه دچار ناکارآمدی می شوند؟ - ساری فان

جهت دریافت خدمات بازسازی و نوسازی با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.

به گزارش خبرنگاران، کاوه حاجی علی اکبری مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران در سمپوزیوم کاربردی و کارگاه آموزشی بازآفرینی شهری و تحلیل راهبردهای فضایی، با بیان اینکه موضوع فرسودگی و ناکارآمدی بنا به علت های متنوع و متفات در بعضی محلات شهری شکل می گیرد، شرح داد: یکی از این دلایل، عامل مالی است که منجر می شود ساکنان قدیمی از محله ها خارج شوند و محله تبدیل به سکونتگاه گروه های اجتماعی و مالی خاص شود و در پی آن مسکن دچار فرسودگی می شود. فضاهای عمومی کیفیت خود را از دست می دهند و شرایطی به وجود می آید که ساکنان امکان بهسازی و نوسازی محله را از دست می دهند.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران اضافه نمود: عامل دیگر، مهاجرت های گسترده از شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ است که در پی آن محلات فرسوده بصورت خودانگیخته شکل می گیرند و از روز نخست مسکن، فضاهای عمومی و خدمات پشتیبان سکونت در آنها از کیفیت لازم برخوردار نیست.

علی اکبری با بیان این که در مکان ها و زمان های مختلف برای روبروه با مسئله فرسودگی، مجموعه ای متفاوت از راه چاره ها و راهکارها پیش بینی شده است، یادآور شد: تمرکز سیاست های نوسازی از میانه دهه 80 عمدتاً بر نوسازی مسکن بوده و جنبه های اجتماعی، مالی و محیطی خیلی مورد توجه قرار نگرفته است.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران گفت: در سیاست مداخله نوسازی با ضرورتی روبرو هستیم که بر اساس آن تمامی ابعاد و جنبه های مسئله می بایست با یکدیگر بصورت متوازن بهبود پیدا کند، به همین منظور برای روبروه با فرسودگی و ناکارآمدی در شهرهای کشور نیازمند تدوین چارچوبی هستیم که بتواند فرآیند و محتوای مداخله را راهنمایی کند.

علی اکبری با اشاره به تدوین برنامه توسعه محله، توضیح داد: مسکن، فضای عمومی، اقتصاد، موضوعات مربوط به سلامت و ... عواملی هستند که می توانند در توسعه محله مؤثر باشند.

وی با بیان این که توسعه محله ای را می توان در دو بعد رویه ای و محتوایی تقسیم بندی کرد، شرح داد: بعد رویه ای که به حکمروایی شهری باز می شود موضوعاتی همچون آموزش، حق برنامه ریزی و مشارکت دخیلان در فرآیندهای برنامه ریزی را شامل می شود و بعد محتوایی، مجموعه گسترده ای از معیارها، شاخص ها و سنجه های کالبدی، اجتماعی، مالی و محیط زیستی را در برمی گیرد که توزیع آنها می تواند محتوای توسعه محله ای را تعیین کند.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که برنامه توسعه محله می بایست منجر به افزایش برخورداری، ایمنی، امنیت و پایداری شود، مطرح نمود: برنامه ریزی باید دربرگیرنده باشد، با مشارکت همه دخیلان تهیه شود، همه جانبه نگر باشد و جنبه های اجتماعی، کالبدی، مالی و نهادی را با یکدیگر مورد توجه قرار دهد، مشکل سو باشد و روی حل کردن یا کاهش مسائل محله تمرکز کند.

علی اکبری توضیح داد: برنامه توسعه محله، برنامه ای است که مسائل کلیدی محله را شناسایی می نماید، زمینه محور است و منحصر به فرد بودن شرایط هر محله را مدنظر قرار می دهد.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران ضمن ارائه اطلاعات جامعی در خصوص نحوه گردآوری اطلاعات، داده ها و سنجه ها و بارگذاری اطلاعات مربوط به هر محله در سامانه پیشخوان توسعه محلات، از تصویب 160 برنامه توسعه محله در ستادهای بازآفرینی مناطق اطلاع داد و گفت: برنامه های تهیه شده به نظام بودجه بندی سالیانه شهرداری تهران متصل شده اند و هر اقدامی خارج از این برنامه، شانسی برای اجرا پیدا نخواهد کرد.

علی اکبری گفت: پاشنه آشیل همه اقدامات بین بخشی در ایران و شاید سخت ترین کار در عرصه های شهری، کنار هم نشاندن دستگاه های مختلف اجرایی و رسیدن به برنامه ای است که همگان در خصوص محتوا، زمان بندی و منابع آن اتفاق نظر داشته باشند، چون دستگاه ها ماهیت بخشی دارند و در چارچوب دستور کاری که برایشان تعریف شده عمل می نمایند و خیلی آسان نیست که مأموریت جدید بین بخشی و یا فرابخشی که نیازمند همکاری باشد را در دستور کار خود قرار دهند.

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران در این باره اضافه نمود: کوشش می کنیم از ظرفیتی که در ستاد بازآفرینی پایدار کلانشهر تهران و ارتباط مثبتی که میان مجموعه دولت و مدیریت شهری وجود دارد استفاده کنیم تا برنامه های توسعه محله از امکان تحقق برخوردار شوند.