درمان 90 درصدی سرطان با یک ایمپلنت اکسیژن خوار - ساری فان

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی یا بعضی دیگر از درمان های رایج سرطان قرار می گیرند و عوارض جانبی مختلف و رنج جسمی شدیدی را تجربه می نمایند.

اکنون گروهی از پژوهشگران دانشگاه فودان مستقر در شانگهای چین ادعا می نمایند که یک درمان سرطان ابداع نموده اند که بهتر و ایمن تر از روش های کنونی است.

2000 دلار در ماه با انجام کارهای ساده

آنها یک سیستم شامل یک ایمپلنت دارای باتری توسعه داده اند که می تواند محیط های کم اکسیژن در بدن انسان را که از فعالیت تومور پشتیبانی می نمایند، شناسایی کند. این سیستم شامل یک باتری آب شور خودشارژ و یک داروی ضد سرطان به نام تیراپازامین(TPZ) است.

این سیستم دارورسان مبتنی بر باتری به جای هدف قرار دادن سلول های سرطانی به صورت جداگانه، به محیطی حمله می نماید که بسیاری از تومورهای سرطانی از آن منشأ می گیرند و در آن رشد می نمایند.

پژوهشگران در مطالعه ای که به تازگی منتشر شده است، ساختار ضد سرطانی خود را در مدل های موش دارای تومور سرطانی آزمایش کردند و نتایج هیجان انگیز بود.

باتری آب شور از اکسیژن برای مقابله با سرطان استفاده می نماید

عدم وجود اکسیژن در سلول های سرطانی و محیط اطراف آن، تمایز شناخته شده ای بین آنها و سلول های سالم بدن است. مطالعات گذشته نیز تایید نموده اند که هیپوکسی یا کمبود اکسیژن به پیشروی سلول های سرطانی یاری می نماید.

نویسندگان یک مطالعه در سال 2015 در خصوص سرطان و هیپوکسی خاطرنشان کردند که هیپوکسی پاتولوژیک بر سلول های سرطانی و ریزمحیط تومور تأثیر می گذارد و نقش اساسی در روند پیشرفت و انتشار سرطان دارد. بعلاوه هیپوکسی، متابولیسم، بقای سلولی و مرگ سلولی را تنظیم می نماید.

پژوهشگران دانشگاه فودان به این ارتباط پی بردند و یک سیستم ایجاد کردند که می تواند محیط های سرطانی را تشخیص دهد و همزمان از هیپوکسی علیه تومورها استفاده کند.

باتری آب شور این ایمپلنت، ریزمحیط های تومور با اکسیژن کم را شناسایی می نماید و سپس هیپوکسی را در آن مکانها حفظ می نماید تا زمانی که TPZ سلول های سرطانی را از بین ببرد.

از آنجایی که این باتری شرایط تومور را تنظیم می نماید و TPZ فقط سلول ها را در شرایط کم اکسیژن مورد هدف قرار می دهد، هیچ سلول سالم دیگری در طول این فرآیند آسیب نمی بیند.

این سیستم روی پنج موش آزمایش شد که ظرف دو هفته، حجم تومور سرطانی را در چهار مورد تا 90 درصد کاهش داد.

بیشتر سلول های سرطانی در این آزمایش کشته شدند و هیچ عارضه جانبی قابل توجهی مشاهده نشد.

بعلاوه برخلاف زمانی که موش ها تحت درمان استاندارد سرطان قرار می گیرند، در این روش نه وزن کم کردند و نه تغییری در تراکم مو، پوست یا سایر اندام های آنها دیده شد.

پژوهشگران گفتند: این نتایج نشان می دهد که استفاده از باتری برای ایجاد یک محیط هیپوکسی طولانی مدت می تواند تا حد زیادی اثربخشی ضد توموری TPZ را افزایش دهد. علاوه بر این، هیچ تغییر واضحی در وزن بدن و مورفولوژی بافتی اندام های اصلی موش ها مشاهده نشد. بدین ترتیب ایمنی این سیستم ثابت می گردد.

نوید درمان بدون دردسر سرطان با ایمپلنت باتری-TPZ

به گفته پژوهشگران دانشگاه فودان، این سیستم قابل کاشت، زیست سازگار است و می تواند هیپوکسی را در سلول سرطانی برای بیش از 14 روز تنظیم کند.

لازم به ذکر است که این رویکرد درمانی هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است، اما اگر همان نتایجی را که در موش ها نشان داد، ارائه دهد، راهگشا و نویدبخش خواهد بود.

بیماران سرطانی مجبور نیستند عوارض جانبی دردناک رایج در روش شیمی درمانی و سایر درمان های استاندارد سرطان را تحمل نمایند.

فن ژانگ و یونگ یائو شیا نویسندگان این مطالعه می گویند: استفاده از دستگاه های قابل کاشت برای تنظیم ریزمحیط تومور به صورت درجا می تواند راه مؤثرتری برای درمان سرطان باشد.

با این حال، تحقیقات بیشتری برای بهبود عملکرد این سیستم و آماده سازی آن برای استفاده انسانی مورد احتیاج است.

پژوهشگران می گویند، امیدواریم این نوآوری ما را به درمان سرطان به شکل بدون درد و بدون عوارض جانبی نزدیک کند.

این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.