فاجعه های زیست محیطی شرکت بازیافت زباله کمپوست کرمانشاه ، از نامه نگاری بچه ها منوچهرآباد تا پیگیری از دادگستری! - ساری فان

گروه دانشگاه خبرنگاران، هانا چراغی؛ * اواخر دهه 70 بود که عده ای به منطقه درود فرامان و دهستان قره سو آمدند و از احداث کارخانه کمپوت سازی، با اهالی منطقه سخن گفتند. قول هایی دادند و گفتند که به محض راه اندازی کارخانه، جوانان و نیرو های کار منطقه را در این محل مشغول کار می کنند تا نیرو های بومی استخدام شوند و این کارخانه، آورده مالی برای ساکنان منطقه داشته باشد...

بعد از مدتی که کارخانه احداث شد، مردم منطقه متوجه شدند که خبری از کمپوت سازی نیست و منظور مسئولان کارخانه، کمپوست سازی بوده است! به این ترتیب شرکت بازیافت زباله کمپوست در منطقه ای از شهر کرمانشاه که راستا تردد 100 روستای منطقه است، احداث شد.

با اینکه قول استخدام نیرو های بومی در این کارخانه به اهالی منطقه داده شده بود، خبری از این استخدام نبود و کارخانه با نیرو های غیربومی فعالیتش را آغاز کرد... از زمان احداث این کارخانه تا به الان، مردم منطقه همواره نارضایتی خود از فعالیت این کارخانه در محل زندگیشان را به گوش مسئولان رسانده اند، اما متاسفانه پاسخی دریافت نکردند.

مدت هاست که وجود این کارخانه باعث شده مردم به امراض جسمی و روحی مبتلا شوند؛ چرا که در این کارخانه، بازیافت زباله به شکل اصولی صورت نمی گیرد و بوی نامطبوع زباله همواره مهمان ناخوانده خانه های ساکنان منطقه است.

شواهد نشان می دهد که دفع شیرآبه های این کارخانه به شکل اصولی صورت نمی گیرد و این شیرآبه ها باعث ایجاد آلودگی در رودخانه قره سو شدند و فاجعه های زیست محیطی همچون مرگ آبزیان و احشام، تغییر رنگ آب رودخانه (به رنگ سیاه)، بوی متعفن و... به دنبال داشته و این آلودگی در ادامه راستا رودخانه به سیمره و گاماسیاب ریخته می شوند.

از سویی، شیرآبه زباله های کارخانه که در راستا حمل به شرکت از کامیون ها به سطح جاده ریخته و موجب لغزندگی شدید جاده و ایجاد تصادفات و خسارات جانی و مالی و کشته شدن ده ها نفر از اهالی شده، باعث شده این راستا را جاده مرگ نامگذاری کنند، در حالی که این جاده، کمربندی شرقی راستا کربلا است و محل عبور و مرور زائران حسینی به کشور عراق است! جدای از مسائل زیست محیطی که وجود کارخانه برای اهالی به دنبال داشته، مسئله لغزندگی جاده ها بخاطر شیرآبه زباله ها که با غفلت کارخانه صورت می گیرد، موضوع دیگری است که صبر مردم منطقه را لبریز کرده است.

شیرآبه زباله های کارخانه بازیافت کرمانشاه که در راستا حمل به شرکت از کامیون ها به سطح جاده ریخته و موجب لغزندگی شدید جاده و ایجاد تصادفات و خسارات جانی و مالی و کشته شدن ده ها نفر از اهالی شده، باعث شده این راستا را جاده مرگ نامگذاری کنند.

بیشتر بخوانید:

• بوی نامطبوع طلای کثیف، صدای مردم کرمانشاه را درآورد / شیرآبه های کارخانه بازیافت استان به رودخانه قره سو سرازیر می گردد

آنچه مسلم است، شرکت بازیافت زباله کمپوست کرمانشاه، منطقه درود فرامان و دهستان قره سو را به یک بن بست و فاجعه زیست محیطی تبدیل کرده و به گفته اهالی منطقه، بخاطر وجود این کارخانه، هیچگونه پیشرفت طرح های عمرانی، آبادانی و گردشگری در این منطقه وجود ندارد و خواستار جابه جایی این شرکت به مکان دیگری (منطقه ای صنعتی) هستند.

به یُمن وجود این کارخانه و فعالیت غیراصولی آن در زمینه بازیافت زباله، زمین های کشاورزی نیز در معرض خطر قرار دریافتد. کیسه های پلاستیکی زباله ای که از خودرو های حمل زباله و از محل دفن (محلی بدون حصار که زباله ها را آنجا می سوزانند) زباله های شرکت، توسط باد به زمین های کشاورزی جابه جا می شوند، تا فاصله 3 کیلومتری کارخانه را در بر دریافتد و زمین های کشاورزی و مزارع را مملو از کیسه های زباله کردند و همین امر باعث شده سطح بازدهی محصولات کشاورزی منطقه به شدت کاهش پیدا کند. همین مسئله باعث شده تا کشاورزان از این بابت متحمل خسارات بسیاری شوند. هر چند که این موضوع برای صاحبان کارخانه و مسئولان شهری کرمانشاه هیچ اهمیتی نداشته و به آن ورود نکرده اند، اما مردم همچنان پیگیر این موضوع بوده و خواستار رسیدگی به آن هستند.

محمدرضا آقایی، فعال دانشجویی استان کرمانشاه که چندین بار از این منطقه بازدید داشته و با اهالی آن، هم صحبت شده، در این باره به خبرنگار ما می گوید: اهالی بیش از 20 روستای اطراف کارخانه در فصول تابستان و پاییز، زندگی جهنمی را تجربه می کنند. مردم کجای کار این پروژه به اصطلاح بزرگ هستند؟ آیا مسئولان کرمانشاه تا به حال با بچه ها روستا های اطراف کارخانه هم کلام شدند؟ مسئولان حاضر هستند تابستان و پاییز را در یکی از روستا های اطراف کارخانه زندگی کنند؟ زمین های کشاورزی این منطقه تا پیش از احداث کارخانه به عنوان بوستان های مرغوب و باکیفیت شناخته می شدند، اما از اواخر دهه 70 و با سوء استفاده از ساده دلی اهالی این منطقه، چندین هکتار از این زمین های مرغوب از سوی مالکان کارخانه خریداری شدند و در آن این شرکت احداث شد. احداث این شرکت، جز ضرر هیچ سودی برای اهالی منطقه نداشته است.

به فواید و خدمات این کارخانه به اندازه کافی پرداخته شده است، اما هیچگاه از مضرات و اذیت و آزار ها و مخاطرات این کارخانه برای اهالی منطقه حرفی به میان نیامده است. این فعال دانشجویی ابراز می کند: مسئولان و مالک این کارخانه هیچگاه توضیح نداده اند که چرا این کارخانه را در ناحیه ای صنعتی ایجاد نکرده اند؟ چرا این کارخانه را در ورودی دهستانی بزرگ با بیش از 10000 سکنه ایجاد کرده اند که زندگی بسیاری از آن ها تحت تاثیر قرار گرفته است؟

ناگفته نماند، عدم جانمایی مناسب این پروژه باعث مسائل عدیده ای از جمله استشمام بوی بسیار نامطبوعی در 3 فصل از سال توسط اهالی روستا های اطراف کارخانه و اهالی مناطق شرقی و جنوب شرقی شهرستان کرمانشاه شده است. از سویی، استخر شیرابه ای که در این کارخانه ایجاد شده، سبب بروز بوی نامطبوع در اطراف آن و کلنی انواع مگس و حشرات و حیوانات موذی شده است. دپوی کمپوست این کارخانه علاوه بر جلوه زشت بصری که برای منطقه به وجود آورده باعث ایجاد بوی نامطبوع به صورت بسیار فراگیر در اطراف کارخانه شده و همچنین عدم استانداردسازی خودرو های حمل زباله و عدم استاندارد بودن جاده منتهی به کارخانه جهت این نوع کاربری و... از جمله مواردی است که در جریان احداث این کارخانه در منطقه ایجاد شده است.

مسائل زیست محیطی این کارخانه مدت هاست که مورد پیگیری اهالی قرار گرفته تا جایی که بچه ها روستای منوچهر آباد (یکی از روستا های نزدیک کارخانه بازیافت) 30 مرداد 98 در نامه ای خطاب به مسئولان شهر کرمانشاه خواستار رسیدگی به این موضوع شدند و نوشتند: ما بچه ها روستای منوچهر آباد نسبت به شرکت بازیافت زباله معترض هستیم، زیرا بوی بد شرکت بازیافت باعث مریضی ریوی و ناراحتی روحی ما شده و هنگام خوردن صبحانه، نهار، شام ما را اذیت کرده؛ ما بچه ها روستا حق زندگی داریم. از شما خواهشمندیم نسبت به رفع مشکل اقدام لازم را مبذول فرمایید.

حتی جمعی از فعالان محیط زیستی و اهالی روستا های درود فرامان در نامه ای خطاب به شهردار کرمانشاه خواستار رسیدگی به این موضوع شدند و نوشتند: قرار دریافت کارخانه بازیافت در ورودی بخش درود فرامان و ایجاد آلایندگی زیست محیطی و متساعد شدن بو های نامطبوع باعث سلب آسایش روستا های منطقه می گردد و سبب مهاجرت اهالی به شهر شده است.

البته اهالی این منطقه و فعالان محیط زیستی استان، نامه های متعددی به عیسی کلانتری، رئیس محیط زیست کل کشور و ریاست دادگستری استان کرمانشاه و دادستان کرمانشاه و مدیرکل محیط زیست استان و سایر مسئولان نیز نوشته اند، اما متاسفانه هیچگونه پاسخی در جواب این مطالبات نگرفته اند و هیچکدام از مقامات حاضر به پاسخگویی به خواسته اهالی نشدند.

حمیدرضا عمی، یکی از اهالی روستا های نزدیک این کارخانه است. او می گوید: در زمان احداث کارخانه قول دادند که از ظرفیت نیرو های بومی برای فعالیت در این شرکت، استفاده کنند، اما این مهم محقق نشد و فقط یکی از اهالی به عنوان نگهبان، به استخدام این شرکت درآمده است. وجود این کارخانه در محل زندگیمان، هیچ سودی برای ما نداشته و ساکنان را در معرض بیماری قرار داده و آلودگی را نصیبمان کرده است. خواستار جابه جایی این کارخانه هستیم چرا که دیگر تحمل استشمام بوی نامطبوع زباله های این شرکت را نداریم.

بهزاد نیازی منش، کننده شورا های اسلامی درود فرامان نیز در خصوص مسائل این کارخانه می گوید: بار ها این موضوع را رسیدگی کردیم، اما هیچ مقام مسئولی پاسخگوی ما نیست. اهالی منطقه به جد، خواستار جابجایی کارخانه هستند چرا که شیرآبه های این شرکت به رودخانه سرازیر می گردد، رودخانه ای که احشام در نزدیکی آن نگهداری می شوند و زمین های کشاورزی با آن سیرآب می شوند و آبزیان آن در خطر هستند. توجیه مالک شرکت برای تخلیه این شیرآبه ها در رودخانه این است که فاضلاب های شهر کرمانشاه نیز در این رودخانه تخلیه می شوند و به همین دلیل، شیرآبه های کارخانه نیز در آن تخلیه خواهند شد. این در حالی است که مضرات شیرآبه برای آبزیان و احشام و... چندین برابر آسیب های ورود فاضلاب به رودخانه است. هر چند که مسئله ورود فاضلاب شهری به رودخانه نیز مورد اعتراض ما است.

به همین دلیل و برای پیگیری مسائل مردم این منطقه به سراغ مسئولان شهری کرمانشاه و شرکت بازیافت زباله کمپوست کرمانشاه رفتیم، اما متاسفانه کسی پاسخگو نبود.

ناگفته نماند که پیگیری های خبرنگاران، از این مسئولان تا زمان حل این مسئله ادامه دار خواهد بود.