رژیم غذایی بر دارو های ضدپیری و سلامت غلبه دارد - ساری فان

به گزارش خبرنگاران به نقل از مدیکال اکسپرس، مطالعه ای که تأثیر رژیم غذایی را با دارو ها بر روی عملکرد درونی سلول ها مقایسه کرد، نشان داد که تغذیه تأثیر بسیار قوی تری دارد.

مطالعه پیش بالینی به وسیله مرکز چارلز پرکینز دانشگاه سیدنی نشان می دهد که ترکیب رژیم غذایی ما می تواند در پیشگیری از بیماری هایی مانند دیابت، سکته مغزی و بیماری قلبی قوی تر از دارو ها باشد.

این تحقیق که روی موش ها انجام شد، نشان داد که تغذیه (شامل کالری کلی و تعادل درشت مغذی ها) نسبت به سه دارویی که معمولاً برای درمان دیابت و کند کردن پیری استفاده می گردد، تأثیر بیشتری بر پیری و سلامت متابولیک دارد. این یافته ها در Cell Metabolism منتشر شده است.

این تحقیق بر اساس کار پیشگامانه این تیم بر روی موش ها و انسان ها است که نقش محافظتی رژیم غذایی و ترکیبات خاص پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها را در برابر پیری، چاقی، بیماری قلبی، اختلال عملکرد سیستم ایمنی و خطر بیماری های متابولیک مانند دیابت نوع 2 نشان می دهد.

پروفسور استفان سیمپسون، نویسنده ارشد و مدیر دانشگاهی مرکز چارلز پرکینز، گفت که دارو ها بعلاوه می توانند همان راستا های بیوشیمیایی را به عنوان مواد مغذی مورد هدف قرار دهند. او گفت که کوشش زیادی برای کشف دارو هایی با هدف بهبود سلامت متابولیک و پیری بدون احتیاج به تغییر در رژیم غذایی اجرا شده است.

رژیم غذایی یک داروی قدرتمند است. با این حال، در شرایط کنونی دارو ها بدون توجه به اینکه آیا و چگونه ممکن است با ترکیب رژیم غذایی ما تداخل داشته باشند، تجویز می شوند - حتی زمانی که این دارو ها طوری طراحی شده اند که به همان شیوه و در راستا های سیگنال غذایی مشابه رژیم غذایی عمل نمایند. پروفسور سیمپسون گفت.

محققان بر آن شدند تا کشف نمایند که آیا دارو ها یا رژیم غذایی در بازسازی حسگر مواد مغذی و سایر راستا های متابولیک قوی تر هستند بعلاوه اینکه آیا دارو ها و رژیم غذایی به گونه ای با هم تعامل دارند که اثربخشی آن ها را کم یا زیاد کند یا خیر.

پروفسور سیمپسون گفت: دریافتیم که ترکیب رژیم غذایی تأثیر بسیار قوی تری نسبت به دارو ها دارد که تا حد زیادی پاسخ ها به رژیم غذایی را کاهش می دهد تا اینکه آن ها را تغییر شکل دهد.

با توجه به اینکه انسان ها اساساً راستا های سیگنالینگ مواد مغذی مشابهی با موش ها دارند، این تحقیق نشان می دهد که افراد ارزش بیشتری از تغییر رژیم غذایی خود برای بهبود سلامت متابولیک به جای مصرف دارو هایی که ما مورد مطالعه قرار دادیم، دریافت می نمایند.

تیم تحقیقاتی یک مطالعه پیچیده روی موش را طراحی کردند که شامل 40 درمان مختلف بود که هر کدام دارای سطوح مختلف پروتئین، چربی و تعادل کربوهیدرات، کالری و محتوای دارو بود.

این مطالعه به منظور آنالیز تاثیر سه داروی ضد پیری بر روی کبد، که عضوی کلیدی در تنظیم متابولیسم است، طراحی شد.

یکی از نقاط قوت این مطالعه استفاده از چارچوب هندسی برای تغذیه بود که به وسیله پروفسور استفن سیمپسون و دیوید راوبنهایمر ایجاد شد. این چارچوب به تیم این امکان را داد که به جای تمرکز روی هر یک از مواد مغذی جداگانه، که در سایر مطالعات تغذیه محدودیت دارد، چگونگی تأثیر مخلوط و فعل و انفعالات مواد مغذی مختلف بر سلامت و بیماری را در نظر بگیرند.

نتایج بخش دیگری به این پازل در درک ما از مکانیسم هایی اضافه می نماید که آنچه می خوریم را با چگونه پیر می شویم مرتبط می نماید.

محققان دریافتند کالری دریافتی و تعادل درشت مغذی ها (پروتئین، چربی و کربوهیدرات ها) در رژیم غذایی تاثیر زیادی بر کبد دارد.

پروتئین و کل کالری دریافتی نه تنها بر راستا های متابولیک، بلکه بر فرآیند های اساسی که نحوه عملکرد سلول های ما را کنترل می نمایند، تأثیر قوی دارد. به عنوان مثال، اندازه پروتئین خورده شده بر فعالیت در میتوکندری ها تأثیر می گذارد، که بخشی از سلول ها هستند که انرژی فراوری می نمایند.

این یک اثر پایین دستی ایجاد می نماید، زیرا اندازه پروتئین و انرژی غذایی خورده شده بر نحوه دقیق ترجمه ژن های سلولی به پروتئین های مختلف مورد احتیاج برای یاری به عملکرد صحیح سلول ها و ساخت سلول های تازه تأثیر می گذارد.

این دو فرآیند اساسی با پیری مرتبط هستند.

در مقایسه، دارو ها عمدتاً به جای اینکه اساساً آن ها را دوباره شکل دهند، واکنش متابولیک سلول به رژیم غذایی را کاهش می دهند.

با این حال، محققان بعضی از تعاملات خاص تری را بین اثرات بیوشیمیایی دارو ها و ترکیب رژیم غذایی نیز پیدا کردند.

یک داروی ضد پیری تأثیر بیشتری بر تغییرات سلول های ناشی از چربی و کربوهیدرات های غذایی داشت، در حالی که یک داروی سرطان و دیگر داروی دیابت هر دو تأثیر پروتئین رژیم غذایی را بر میتوکندری های فراورینماینده انرژی مسدود کردند.

پروفسور دیوید لو کوتر، نویسنده اصلی مرکز چارلز پرکینز و دانشکده پزشکی و بهداشت گفت: اگرچه این مطالعه بسیار پیچیده بود، اما نشان می دهد که چقدر مهم است که به جای مقایسه چند رژیم غذایی مختلف، مطالعه همزمان رژیم های مختلف غذایی متفاوت باشد.

پروفسور Le Couteur می گوید: این رویکرد تنها راهی است که می توانیم یک دید کلی از تعامل بین رژیم غذایی، سلامتی و فیزیولوژی خود داشته باشیم.

همه می دانیم که چه چیزی می خوریم بر سلامت ما تأثیر می گذارد، اما این مطالعه نشان داد که چگونه غذا می تواند به طور چشمگیری بر بسیاری از فرآیند های فعال در سلول های ما تأثیر بگذارد.

بیشتر بخوانید