چگونه یک شبکه خانگی ایمن داشته باشیم؟ - ساری فان

به گزارش خبرنگاران، با افزایش تعداد دستگاه های متصل به اینترنت در هر منزل، تنظیم شبکه خانگی ایمن به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل شده که می تواند با پوشاندن آسیب پذیری ها، از وقوع جرائم سایبری جلوگیری کند.

بیشتربخوانید

ممکن است در ابتدا تنظیم شبکه خانگی کمی پیچیده به نظر برسد؛ اما انجام آن بدون دانش و مهارت قبلی هم امکان پذیر است. البته اگر به بعضی مفاهیم پایه مرتبط با شبکه آشنایی داشته باشید، قطعاً آسان تر می توانید مراحل مورد احتیاج را پشت سر بگذارید.

پیش از آغاز تنظیم شبکه خانگی، باید نوع آن را مشخص کنید. اگرچه امروزه بسیاری از منازل و دفاتر از اتصال بی سیم به علت سهولت بیشتر بهره می گیرند؛ اما هنوز بعضی افراد ترجیح می دهند از شبکه های سیمی استفاده نمایند. اتصال سیمی می تواند پایداری بیشتری را فراهم کند و تمامی دستگاه ها به وسیله کابل شبکه به صورت مستقیم به روتر وصل می شوند.

اگر قصد دارید یک شبکه خانگی بی سیم راه اندازی کنید، بسیار مهم است که به نوع فرکانس مورد استفاده به وسیله روتر(ها) توجه داشته باشید. تقریباً تمامی محصولات موجود در بازار از دو استاندارد رایج 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز استفاده می نمایند. فرکانس 2.4 گیگاهرتز قدیمی تر است و به علت طول موج بلندتر، می تواند دامنه تحت پوشش بیشتری را در اختیار کاربر قرار دهد. در سوی دیگر استاندارد 5 گیگاهرتز به نسبت نوتر است و پایداری و سرعت بیشتری دارد؛ در نتیجه گزینه مناسبی برای محیط های کوچک و آپارتمان ها به شمار می رود. در نهایت کاربر باید با توجه به احتیاجهای خود میان سرعت یا محدوده تحت پوشش یکی را انتخاب کند.

در این مطلب، مراحل مورداحتیاج برای راه اندازی یک شبکه خانگی ایمن به 10 مرحله تقسیم شده است تا امکان دنبال کردن آن ها آسان تر گردد. بعلاوه باید توجه داشته باشید که تنظیمات روترهای برندهای مختلف با هم تفاوت دارد؛ در نتیجه ممکن است بعضی مراحل با آنچه تجربه خواهید کرد، یکسان نباشد.

در اولین مرحله باید روتر خود را به یک مودم سازگار با شبکه شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی، متصل کنید. برای برقراری این اتصال می توانید از کابل شبکه (Ethernet) استفاده نمایید. تنها کافیست تا مودم خود را خاموش نموده و پس از روشن کردن روتر، آن را با کابل گفته شده به مودم وصل کنید. بطور معمول کابل باید در درگاهی که با عبارت Internet یا WAN مشخص شده است، قرار بگیرد. در نهایت می توانید مودم را روشن کنید؛ اما توصیه می گردد پیش از برقراری سیگنال قوی که نشانگر اتصال پایدار میان مودم و روتر است، سایر دستگاه ها را به شبکه وصل نکنید.

تمامی روترها از یک رابط کاربری وب برخوردارند که به یاری آن، می توان اقدام به پیکربندی تنظیمات به وسیله مرورگر کرد. پیکربندی صحیح روتر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و نقش بسزایی در مشخص سطح امنیت شبکه خانگی خواهد داشت. آسان ترین روش برای ورود به پنل تنظیمات هر روتر، وارد کردن عبارت 192.xxx.x.x در قسمت آدرس بار مرورگر دلخواه و فشردن کلید Enter است. البته به جای x باید آدرس لوکال روتر را جایگزین کنید. آدرس روترها با توجه به سازنده، متفاوت خواهد بود؛ در نتیجه می توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت مقادیر موردنظر را پیدا کنید. پس از یافتن ورودی بخش پیکربندی، باید نام کاربری و رمز عبور خود را جهت دسترسی به تنظیمات تایپ کنید. اگر در طی این مرحله با مشکل روبرو شدید، می توانید به سایت سازنده یا دفترچه راهنمای محصول مراجعه نمایید.

روترها به طور معمول همراه با رمزهای عبور و نام های کاربری قابل حدس به بازار عرضه می شوند؛ در نتیجه اگر آن ها را تغییر ندهید، افراد سودجو می توانند تنها با دانستن نوع برند روتر و استفاده از مقادیر پیش فرض رایج، وارد قسمت تنظیمات شوند. پس بهتر است در گام بعدی، اقدام به تغییر اطلاعات حساب کاربری اصلی روتر کنیم. با کمی جستجو در تنظیمات می توانید گزینه Change Password یا موارد مشابه با آن را پیدا کنید. سپس رمز عبور نو را وارد نموده و در نهایت تغییرات انجام شده را ذخیره نمایید. همواره به یاد داشته باشید که یک رمز عبور مناسب حداقل 8 حرف خواهد داشت و ترکیبی از اعداد، حروف بزرگ و کوچک و کاراکترهای ویژه (مثل # و @) خواهد بود.

رمزگذاری یکی از موثرترین قسمت ها در تامین امنیت شبکه های بی سیم است. تنظیمات رمزگذاری تاریخ گذشته می تواند دسترسی آسان تر افراد سودجو را به نقاط آسیب پذیر فراهم کند؛ بدون اینکه احتیاجی به اطلاعات کاربری و رمز عبور داشته باشند. برای آپدیت شیوه رمزگذاری، باید تنظیمات مرتبط با آن را در پنل پیکربندی روتر بیابید. بطور معمول عبارت Wireless Security نشانگر بخش موردنظر خواهد بود. توصیه می گردد حالت WPA2 PSK را برای روتر خود انتخاب کنید؛ اما در صورت دسترسی به حالت WPA3 SAE می توانید از آن استفاده نمایید. در نهایت تغییرات اعمال شده را با انتخاب کلید Set یا Save ذخیره کنید.

اگرچه دسترسی از راه دور به پنل مدیریت روتر به طور معمول چندان خطرناک نیست؛ اما غیرفعال کردن آن می تواند امکان نفوذ از این طریق را بطور کلی مسدود سازد. در چنین شرایطی حتی اگر رمز عبور شبکه بی سیم افشا گردد، امکان تغییر تنظیمات آن وجود نخواهد داشت. برای انجام چنین کاری در پی عبارت های Remote Access یا Remote Administration در پنل روتر باشید. گاهی اوقات ممکن است ویژگی گفته شده تحت عنوان Remote Management ذکر شده باشد. البته قابلیت مذکور به شکل پیش فرض در بیشتر روترهای موجود در بازار غیرفعال است؛ اما کاربران می توانند به صورت دستی نیز آن را خاموش نمایند.

SSID به نام اصلی شبکه بی سیم خانگی شما گفته می گردد و امکان تغییر آن در همان مراحل ابتدایی پیکربندی وجود دارد. بعلاوه ویرایش این نام از اتصال ناخواسته سایر افراد جلوگیری به عمل می آورد و می تواند به ساکنان خانه در یافتن شبکه صحیح یاری کند.

برای تغییر SSID در پی قسمت Wireless Settings یا Wi-Fi Setup در کنسول روتر باشید. سپس روبه روی عبارت SSID یا Network name می توانید یک قسمت خالی متنی برای وارد کردن عنوان دلخواه مشاهده کنید. طولانی ترین نام قابل انتخاب شامل 32 کاراکتر خواهد بود. محتمل است که در هنگام تغییر نام احتیاج به وارد کردن دوباره رمز عبور نیز وجود داشته باشید. در نهایت با فشردن کلید Apply یا Save قادر خواهید بود تا تغییر ایجاد شده را ذخیره کنید. بهتر است از انتخاب اسامی حاوی اطلاعات شخصی خودداری کنید. بهره گیری از عناوین مستعار می تواند روشی مناسب برای پنهان کردن هویت صاحب شبکه باشد.

برای ارتقای امنیت هنگام تنظیم شبکه خانگی، بهتر است آدرس آی پی پیش فرض روتر را تغییر دهید. آی پی آدرس، همان اعدادی است که در مرحله دوم برای دسترسی به روتر و ورود به پنل تنظیمات استفاده نموده بودید. برای انجام این کار، پس از ورود به بخش پیکربندی روتر، قسمت Network Configuration را پیدا کنید. سپس یک یا هر دو سری آی پی مشاهده شده در قسمت LAN IP Address را عوض کنید. برای مثال اگر آی آپی آدرس پیش فرض تعریف شده درون روتر 192.168.200.01 باشد می توانید آن را به 192.168.200.36 تبدیل کنید. در نهایت روی گزینه Apply یا Save کلیک کنید و سپس روتر را ریستارت نمایید.

در بیشتر شبکه ها، روتر به عنوان ابزار مدیریت پیش فرض آی پی در نظر گرفته می گردد؛ به عبارتی دیگر روتر برای دستگاه های متصل به شبکه یک آی پی متغیر انتخاب خواهد نمود. اگر قصد اتصال به سرور خاصی داشته باشید یا بخواهید خارج از شبکه فعلی دسترسی پیدا کنید؛ می توانید از قابلیت DHCP Reservation استفاده نمایید. در واقع با این حالت می توانید روتر را مجبور کنید تا همواره یک آی پی ثابت (استاتیک) برای یک دستگاه خاص در نظر بگیرد. برای جستجوی نام این ویژگی در قسمت تنظیمات قادر خواهید بود به گزینه های مورد احتیاج دست پیدا کنید.

همه دستگاه ها از یک آدرس مک (Media Access Control) انحصاری بهره مند هستند که به عنوان عامل شناسایی آن ها در شبکه مورد استفاده قرار می گیرند. با افزودن مک آدرس دستگاه های خود به پیکربندی روتر و ممانعت از اتصال سایر دستگاه ها با مک آدرس های متفاوت، می توانید شبکه خانگی ایمن تری داشته باشید. برای یافتن آدرس مک می توانید به بخش تنظیمات دستگاه های گوناگون مراجعه کنید یا دستور getmac را در Command Prompt ویندوز تایپ نمایید و کلید Enter را فشار دهید.

هنگامی که درون پنل تنظیمات روتر خود هستید، قسمت MAC Filter را پیدا نموده و سپس با تعریف یک فیلتر نو، آدرس دستگاه های خود را وارد کنید. ممکن است ویژگی مذکور تحت عناوین دیگری مثل Network Filter یا Access Control میان گزینه های تنظیمات روتر قرار گرفته باشد.

اکنون شبکه خانگی برای اتصال دستگاه های مختلف آماده است. اگرچه فرایند اتصال به روتر ممکن است در محصولات برندهای مختلف کمی تفاوت داشته باشد، اما اساس آن یکسان خواهد بود. تنها کافی است تا نام شبکه خانگی خود را در میان نقاط قابل اتصال پیدا نموده و سپس رمز عبور در نظر گرفته شده در مراحل قبلی را وارد نمایید.

بهبود قابلیت های امنیتی شبکه خانگی می تواند در بلند مدت نقش چشمگیری در جلوگیری از بروز مسائل سایبری داشته باشد. انجام این فرایند کمی زمان بر خواهد بود؛ اما خوشبختانه به مهارت و دانش قبلی چندانی احتیاج ندارد و کاربران مبتدی هم می توانند با دنبال کردن آموزش ها، موانع امنیتی مناسب را تعریف نمایند.

منبع: دیجیاتو

خبرنگاران وب گردی وبگردی