پل چارلز، پلی برای تماشا مجسمه های تاریخی پراگ - ساری فان

بر روی این پل 500 متری راه می روید و در حالی که خیره به مجسمه های باروک بر روی کناره های پل هستید از میان جمعیت گردشگران، دستفروشان و نوازندگان خیابانی می گذرید. برای حس حال و هوای واقعی پل هنگام غروب به روی آن بروید وقتی که تلوتلو نارنجی آسمان بر روی معماری بناهای مجذوب کننده شهر، چشم اندازهایی به یادماندنی می سازد.

در سال 1357، چارلز چهارم به معمار معروف آلمانی پتر پارلر (معمار کلیسای جامع سنت ویتوس) دستور دارد تا به جای پل جودیس که در سیل سال 1342 از بین رفته بود پل دیگری بسازد. ساخت پل نو در سال 1390 به انتها رسید و به پل سنگی معروف شد تا اینکه در قرن نوزدهم نام آن را پل چارلز گذاشتند. با اینکه سیل، گاه و بیگاه صدماتی را به پل وارد می کرد اما پل آنقدر محکم بود که توانست به مدت 500 سال گذر کالسکه ها و ماشین های مختلف را بر روی خود تحمل کند تا اینکه بعد از جنگ جهانی دوم به پیاده رو تبدیل شد. می گفتند علت مقاوم بودن پل این است که به ملات آن تخم مرغ اضافه شده اما تحقیقاتی که اخیرا انجام شد این نظریه را رد کرد. اولین بنای یادبودی که بر روی پل نهاده شد تصویر عیسی مسیح بر روی صلیب بود که در سال 1657 در نزدیکی انتهای شرقی پل گذاشته شد. اولین مجسمه پل هم نشان ستایش جان نپوموک بود که در اواسط دهه 19 با مجسمه نو جایگزین شد. از آنجایی که بیشتر مجسمه های روی پل با ماسه سنگ های نرم ساخته شده بودند در سال های بعد همه آن ها با نمونه های مشابه ولی مقاوم تر جایگزین شدند.

معروف ترین آثار پل بنای یادبود سنت جان نپوموک است که طبق نوشته ای که در پایین آن قرار گرفته است در سال 1393 پادشاه ونتسل چهارم زرهی را بر تن او پوشاند و او را از روی پل در رودخانه پرت کرد چون او اعتراف های ملکه را فاش نکرد، با این وجود علت واقعی کشتن او اختلاف بین دولت و کلیسا بود. می گویند اگر لوح برنزی این بنای یادبود را لمس کنید دوباره روزی به پراگ برمی گشت، صلیب برنزی ای که بین مجسمه 17 و 19 کنار پل قرار گرفته است جایی را نشان می دهد که او از روی پل به پایین پرت شد.

وقتی به روی پل می روید حواستان باشد که تماشای مجسمه ها شما را از تماشا چشم اندازهای زیبا، رودخانه آرام و ساختمان های تاریخی غافل نکند.

منبع: lonelyplanet.com